به گزارش تکناز به نقل از  برنا، محل نماز رسول خدا(صلی الله علیه وآله) کاملا مشخص است و در اینکه محل آن، همین محراب فعلی است، تردیدی وجود ندارد. البته در زمان پیامبر(صلی الله علیه وآله) و تا چند دهه بعد، چیزی به نام محراب وجود نداشت و مسلمانان تنها با نام آن که در قرآن آمده و مربوط به حضرت مریم است، آشنا بودند. زمانی که ولید دستور توسعه مسجد را داد و عمر بن عبدالعزیز آن را اجرا می کرد، در جایگاه نماز رسول خدا(صلی الله علیه وآله) محرابی ساخته شد.

چنین اقدامی به تقلید آنچه که در کلیساهای نصارا در شام بوده، صورت گرفت. این محراب در طول زمان، دگرگونی‌هایی را تحمل کرده و بنای فعلی آن از دوره سلطان اشرف قایتبای که از سلاطین مملوکی مصر بوده، باقی مانده است. در دوره عثمانی تزییناتی با آیات قرآن در آن صورت گرفت.

افزون بر محراب اصلی، دو محراب دیگر در سمت قبله مسجد وجود دارد؛ یکی محراب عثمانی ـ منسوب به سلاطین عثمانی ـ که در دیوار جنوبی مسجد است و در حال حاضر امام جماعت در آنجا می ایستد، دوم محراب سلیمانی ـ متعلق به سلطان سلیمان عثمانی ـ یا محراب حنفی که در سمت مغرب محراب رسول خدا(صلی الله علیه وآله) قرار دارد. این محراب پس از سال ۸۶۰ ق ساخته شد.

به علاوه، در انتهای دیوار شمالی ضریح پیامبر(صلی الله علیه وآله) محراب تهجّد قرار دارد که رسول خدا(صلی الله علیه وآله) در برخی از شب ها نماز شب را در آنجا اقامه می کردند. روزگاری محرابی هم در پشت دکّة الآغاوات ـ که امروزه به خطا صُفّه نامیده می‌شود و نام آن سکّوی خواجه هاست ـ وجود داشته است.